Auteur: Maaike Evens

…en hoe jij als ouder daarbij kan ondersteunen

Kinderen leven vandaag in een wereld vol prikkels. Drukke klaslokalen, schermen, lawaai, sociale verwachtingen, hobby’s… Zelfs jonge kinderen krijgen op één dag meer indrukken te verwerken dan vroeger in een hele week. Geen wonder dat steeds meer kinderen last hebben van overprikkeling.

Soms uit zich dat in druk of boos gedrag, soms net in teruggetrokkenheid of vermoeidheid. Andere kinderen klagen over hoofdpijn, kunnen moeilijk slapen of huilen om iets kleins. Hun emmer zit vol.

Ontprikkelen is dan geen luxe, maar een noodzaak.

Wat is ontprikkelen?

Ontprikkelen betekent: de prikkels van de dag loslaten, zodat het lichaam en hoofd weer tot rust kunnen komen. Zeker voor gevoelige kinderen is het essentieel dat hun zenuwstelsel af en toe écht mag vertragen.

Door rustmomenten te voorzien, help je je kind om:

• zijn of haar innerlijke balans terug te vinden

• beter te slapen

• zich veiliger te voelen

• en weer open te staan voor verbinding, spel en leren

Hoe kun je je kind hierbij helpen?

Ontprikkelen hoeft geen grootse aanpak te zijn.
Denk aan:

• buiten spelen in de natuur

• creatief bezig zijn met de handen

• even alleen op de kamer in stilte zonder scherm

• zachte aanraking of een knuffel

• eenvoudige ademhalingsoefeningen

En soms kan een ervaring buiten de vertrouwde omgeving juist helpen om die rust écht te voelen…

Daarom organiseren we op 17 september weer een

🌿 “Rust in je hoofd”-wandeling  bij SterrenStraal

speciaal voor kinderen van 6 tot 12 jaar.

We gaan samen op pad in de natuur, waar we vertragen, voelen, ademen, en via speelse oefeningen leren hoe je hoofd tot rust kan komen en je spanningen kan loslaten

Een ervaringsmoment in kleine groep, waarin kinderen:

• hun zintuigen bewuster leren gebruiken

• hun hoofd kunnen legen na een schooldag

• handvaten meekrijgen om prikkels beter te verwerken

• vooral: gewoon mogen zijn

✨ Voor wie: kinderen van 6 t.e.m. 12 jaar
📍 Locatie: Zonhoven Praktijk SterrenStraal
🕗 Tijd: 13u30 – 15u
💌 Inschrijven: http://www.sterrenstraal.be
📅 Datum: dinsdag 17 september 2025

Laat je kind ontdekken hoe het voelt om écht tot rust te komen in de natuur. Zachte beweging, frisse lucht en een veilige sfeer maken van deze wandeling een deugddoend moment. 

---

We zijn er van overtuigd dat kinderen niet méér hoeven te doen. Ze hebben vooral meer ruimte nodig om te voelen, vertragen en verwerken.

Door regelmatig te ontprikkelen, bouwen ze aan veerkracht vanbinnenuit. En dat is één van de mooiste cadeaus die je hen kan  geven.

Veel liefs!

We gebruiken het bijna allemaal: deodorant. Vaak automatisch, zonder erbij stil te staan. Het voorkomt geurtjes, zorgt dat je fris blijft, en is in de zomer bijna onmisbaar. Maar… heb je ooit écht gekeken naar wat er in jouw deo zit?

In deze blog neem ik je mee in de wereld van deodorant. Van ‘natuurlijk’ tot antiperspirant, van misverstanden tot een verrassend eenvoudig alternatief.

Deodorant vs. Antiperspirant – Wat is het verschil?

Er zijn grofweg twee soorten:

• Deodorant maskeert geurtjes met parfum.
• Antiperspirant voorkomt dat je zweet, vaak met aluminiumzouten zoals aluminiumchloride.

Klinkt handig, toch? Geen natte oksels meer, geen zweetgeur. Maar het verhaal heeft een schaduwkant.

Waarom aluminium een probleem is

Aluminium werkt als een soort ‘stopverf’ voor je zweetklieren. Je lichaam wil gifstoffen kwijt via zweet, maar aluminium blokkeert dat proces. En dat is niet zonder risico.

Er zijn meerdere onderzoeken – zelfs RTL Nieuws berichtte erover – die aluminium in deodorant in verband brengen met borstkanker. Vrouwen die regelmatig antiperspirant gebruiken, lopen mogelijk een groter risico. En hoewel borstkanker bij mannen zeldzaam is, neemt ook daar het aantal gevallen toe.

Wetenschappers adviseren: vermijd deodorant met aluminium. Kijk op het etiket en kies bewust.

Maar mijn deo werkt zo goed…

Dat klopt. Aluminium werkt effectief – juist omdat het je zweet tegenhoudt. Maar dat is nu net wat je níét wil. Zweten is een belangrijk natuurlijk proces. En nee, zweet op zich stinkt niet – de geur ontstaat pas als zweet zich mengt met bacteriën op je huid.

Veel mensen weten dit niet. Ze blijven trouw aan hun favoriete deo “omdat die werkt”, zonder te beseffen wat het effect op lange termijn kan zijn.

Wat zeggen de grote merken?

Grote producenten, stellen dat hun producten veilig zijn en uitvoerig getest. Toch zijn er in het verleden al meerdere producten teruggeroepen vanwege schadelijke stoffen – denk aan de bekende sprayshampoos met benzeen, een bewezen kankerverwekkende stof.

We kunnen dus niet blind vertrouwen op marketingbeloftes. Uiteindelijk ben jij verantwoordelijk voor wat je op je huid smeert.

Tijd voor een alternatief – natuurlijk en effectief

Goed nieuws: je hebt geen dure ‘natuurlijke’ deo nodig uit de biowinkel. Je kunt er gewoon zelf eentje maken met ingrediënten uit je keukenkastje:

Recept voor zelfgemaakte deodorant:

• 4 eetlepels baking soda
• 4 eetlepels (koudgeperste) kokosolie
• 4 eetlepels maizena
• Optioneel: een paar druppels etherische olie

Meng alles door elkaar en bewaar in een glazen potje. Breng ’s ochtends een beetje aan – that’s it. Let op: kokosolie wordt hard bij kou, maar smelt zodra je het aanraakt.

Wil je het nóg eenvoudiger? Gebruik alleen baking soda. Een snufje onder je oksel is voldoende. Belangrijk: wrijf zachtjes, anders kun je huidirritatie krijgen. De baking soda doet z’n werk, je blijft gewoon zweten (zoals het hoort), maar zonder geur.

Bewust kiezen = voor jezelf zorgen

Weet wat je gebruikt. Jouw huid is je grootste orgaan – wat je erop smeert, wordt deels opgenomen in je lichaam. Neem dus geen risico met stoffen zoals aluminium. Er zijn genoeg veilige alternatieven die net zo goed werken.

Zorg goed voor jezelf, ook op kleine vlakken. Het is het waard. 🌿

Wist je dat slaap superbelangrijk is voor je gezondheid? Je kunt gezond eten en veel bewegen, maar zonder goede slaap blijf je moe en herstel je minder goed.

Slechte slaap heeft een invloed op je geheugen, humeur, stofwisseling en immuunsysteem. Het gaat niet alleen om hoeveel uur je slaapt, maar vooral om hoe diep en ongestoord je slaapt. Veel mensen slapen licht, worden vaak wakker of voelen zich nog steeds moe na een lange nacht.

Gelukkig kun je met een paar simpele aanpassingen beter slapen. Dit zijn 5 handige tips!

1. Vermijd deze drie slaapverstoorders 🚫☕🍷

Wat je ‘s avonds eet en drinkt, heeft invloed op je slaap. Drie grote boosdoeners zijn:

• Cafeïne (zoals koffie, thee en cola). Dit blijft lang in je lichaam en kan je slaap verstoren. Drink na 15:00 liever cafeïnevrije koffie of kruidenthee.
• Alcohol lijkt te helpen bij inslapen, maar verstoort je slaapkwaliteit. Wil je toch een glas wijn? Drink het dan minstens drie uur voor het slapengaan.
• Zware maaltijden vlak voor het slapengaan kunnen je spijsvertering te druk maken, waardoor je slechter slaapt. Eet liever minstens drie uur voor bedtijd en kies voor een lichte snack als je nog honger hebt.

2. Zorg voor een koele slaapkamer ❄️😌

Om goed te slapen, moet je lichaam afkoelen. Een te warme kamer kan je slaap verstoren.

• Houd je slaapkamer op 16-18 graden Celsius.
• Gebruik ademend beddengoed zoals katoen of linnen.
• Neem een warme douche of bad een uur voor het slapengaan. Dit helpt je lichaam afkoelen en maakt inslapen makkelijker.

3. Beperk schermtijd in de avond 📵📱

Licht heeft invloed op je biologische klok. Vooral blauw licht van telefoons, tablets en laptops vermindert de aanmaak van melatonine, het hormoon dat je slaperig maakt.

• Stop een uur voor het slapengaan met naar een scherm te kijken en kies voor een boek of spel.
• Gebruik een blauwlichtfilter op je apparaten als je toch een scherm moet gebruiken.
• Ga ‘s ochtends meteen even naar buiten. Daglicht helpt je biologische klok goed af te stellen, zodat je ‘s avonds makkelijker in slaap valt.

4. Ontspan voor het slapengaan 🧘‍♀️🎶Maak je hoofd leeg door je gedachten op te schrijven. Dit voorkomt piekeren in bed. Doe iets rustgevends, zoals lezen, muziek luisteren of een korte meditatie. Vermijd drukke activiteiten vlak voor het slapengaan, zoals intensief sporten of spannende films kijken. Probeer een ademhalingsoefening, zoals diep in- en uitademen om je lichaam te kalmeren.

5. Gebruik eventueel supplementen en orthomoleculair advies 🌿

Soms kunnen supplementen helpen om beter te slapen. Er zijn natuurlijke opties die de slaap kunnen bevorderen. Orthomoleculair advies richt zich op het optimaliseren van je gezondheid met voeding en supplementen, gebaseerd op jouw persoonlijke behoeften.

Let op: zelf aan de slag gaan met supplementen of de verkeerde samenstelling gebruiken kan gezondheidsrisico’s met zich meebrengen. Wil je hiermee starten? Vraag altijd eerst advies aan, zodat je veilig en effectief de juiste keuzes maakt.

🌅💪 Met deze simpele aanpassingen slaap je beter en voel je je energieker. Welke tip ga jij proberen? 😊💬

http://www.sterrenstraal.be

#slapen #slaaptips #nachtrust #wakker #gezondheid #slaap #ontspannen #stress #relaxatie #ademhaling #hartcoherentie #hormonen #orthomoleculair #voeding #natuurlijkegezondheid #vitaal #kracht #energie

Onze eerste Pelgrimstocht in de zon. Oké, vorige zomer scheen de zon ook maar sinds september liepen we telkens in druppels, regen, hagel of sneeuw. Op sommige momenten was het zoeken naar schuilplaatsen (die er eigenlijk niet zo vaak zijn in bossen)….onze picknick was net zoals wijzelf meermaals doorweekt en we moesten regelmatig onze route wijzigen. Nu ja, er werd voor ons gesupporterd door wielertoeristen in bruine cafés, onze ponchos werden zonder vragen te drogen gehangen en de warme choco’s waren gewoon nog lekkerder…maar toegegeven wandelen zonder regen uitrusting voelt toch ook heel relax. ( Ik heb in april mijn volledige regenoutfit achtergelaten in een Spaanse herberg…ik had er schoon genoeg van).

Dankbaar om de zon op onze rug, kwamen we opnieuw onverwacht bij een mooie kapel uit! Met een bankje om helemaal in het nu te zijn en om te vertragen. Gewoon Zennen.

Maar geloof het of niet…na 10 kilometer werden we toch alweer nat. Niet van de regen, maar door de druppeltjes die nog door de bomen werden vastgehouden. Ik ben er van overtuigd dat dit de laatste waren….de laatste druppels van een jaar vol avontuurlijke, verrijkende en bijzonder krachtige pelgrimstochten.

Dank je wel regen, voor de lesjes die je me leerde! En om alles nog intenser te maken.

Tijd nu voor een nieuwe ronde! Eentje met heel veel zon en met Christien!

Het leven is zoals een Camino.

Soms moet je op je eigen adem trappen om door te kunnen blijven gaan.

Dwars doorheen de regen met een snijdende wind in je gezicht.

Het leven is zoals een Camino.

Geen enkele weg is recht en nog minder wegen zijn vlak.

Soms moet je de berg  gewoon op. Kan je niet anders dan klimmen en klauteren.

Maar het zijn ook de handen heel hoog in de lucht wanneer je boven op diezelfde berg staat.

Het leven is zoals een Camino.

Soms is je omdraaien geen optie meer,

moet je jezelf de kans geven om je eigen adem terug te vinden

en jezelf niet voorbij te lopen.

Het leven is een Camino.

Soms kom je tegen wat je niet meer verwacht

verschijnt tussen de regen door toch weer de zon.

voel je toch weer de warmte.

En vooral:

Het leven is een Camino.

Het is genieten van al de indrukken op je weg.

Het is dankbaar zijn om wie samen met jou de berg beklimt, de afdaling riskeert en

daarna toch nog steeds de weg met je bewandelt.

In mijn hart wandel ik nog steeds op de Camino. Volgens mij is het onmogelijk om niet verliefd te worden op de weg naar Santiago. De liefdevolle en warme energie waarvan er in onze samenleving veel te weinig is, stroomt daar eindeloos. Ik heb een klein vermoeden dat dat komt door de liefdevolle intenties die ontelbaar veel mensen op deze weg hebben neergezet. De rust, het ont-moeten en de eenvoud wakkeren mijn liefde alleen maar aan.

En zo ook de kathedraal.  Eigenlijk heb ik nooit zo heel veel met gebouwen. Geef mij maar bomen denk ik dan altijd. Maar deze keer is het anders. El Cathedral de Santiago de Compostela…misschien is het door de tocht er naar toe, door de dankbaarheid of door de emoties die zich van me meester maken….maar het is het eerste gebouw waarbij ik iets voel dat meer is dan: oh mooi! Het is het eerste gebouw dat me woordeloos maakt.

Dank je wel Santiago!

Vandaag is het zover. De laatste lange kilometers over de camino om te eindigen in Santiago. Het begin van de wandeling verschilt weinig in die van de vorige dagen: regen en af en toe een zonnestraal, klimmen en klauteren, … Alsof ik voel dat het de laatste lange kilometers zijn maak ik vanzelf verbinding met God. Ik bid. Ik spreek tegen het universum. Zonder het door te hebben, heb ik een eerste heuvel beklommen. Alsof ik gedragen werd. Ik voel de energie van loslaten door me heen stromen.

Vanuit het niets duikt er plots een grote stad op. Voor de zekerheid vragen we aan een pelgrim op de fiets of het Santiago is. En jawel Compostela it is. De stad is op het eerste zicht niet anders dan een andere stad, we speuren de skyline af maar zien geen kathedraal. Al snel blijkt dat we er dwars doorheen moeten. Het nieuwe gedeelte. Het oude gedeelte. Nog 1000 meter. De stadskern. Nog een gele pijl. Waar is die Kathedraal? En dan wandelen we uit het niets onder een tunnel en hoor ik doedelzakken spelen…dan voel ik hoe de tranen komen…en plots zie ik de enorme kathedraal voor me staan. 12u40. Sprakeloos. Ongeloof. Nog meer tranen. Al de tranen van dankbaarheid. De tranen van geluk. De tranen van overwinning. De tranen van vriendschap wanneer Christien me omhelst. De tranen om deze prachtige Camino. De tranen van liefde.  De tranen van overweldiging. Hier is het geluid stil, hier staan de stoere pelgrims ingetogen. Hier vallen de uitgeputte wandelaars neer. Hier komen dromen uit en hier is iedereen een held.

We gaan kaarsjes branden in de grote Kathedraal. En ik bel Tommy en de jongens. Er is zo veel dat ik voel waardoor ik bijna geen woord gezegd krijg. Ik ben er! Ik ben aangekomen! Opnieuw de tranen van zoveel! Zoveel dankbaarheid.

Om 6u30 vertrekken we in de albuerge, klaar voor weer een dag vol verassingen. Mijn knie is ingetapet maar voelt nog niet echt beter. Ik vraag hulp uit het universum en aan engel Rafael en besluit dan om het los te laten. Wat het ook is, ik kan er niks aan veranderen. In het beste geval neem ik vandaag de heuvels in volle vaart en in het slechtste geval zal het wat meesleuren en hinkelen zijn. Maar ik ga er vanuit dat positief denken sowieso invloed zal hebben op mijn knie en mijn Mind zit nog steeds goed. Ik voel me vrij in mijn hoofd en heb nog stééds heel veel zin in deze Camino. Terwijl ik wandel, denk ik na over vergeven. Ik ben dankbaar om de inzichten. En ik ben dankbaar om Christien ( niet alleen vandaag) waarmee ik mijn inzichten kan delen en overdenken. Opeens ben ik er me van bewust dat mijn knie veel beter is en ik besef nogmaals dat je nooit weet wat er komt. Dat je nooit weet welke kant het opgaat en dat het ook geen zin heeft om er over te piekeren. Ik dank engel Rafael en het universum. Ook vandaag zoeken we als uitgeregende pelgrims tevergeefs naar de publieke Albuerge. Het is vroeg in de namiddag en we besluiten, uitgeput hangend op onze stokken niet verder te zoeken en aan te kloppen bij een andere albuerge. Deze keer een iets modernere versie met Wi-Fi. Ik ben blij wanneer ik Tommy en de jongens via video cam kan zien. Ook mijn ouders en zus bel ik op. Het geeft me veel energie. Er is een douche met warm water, er draait Zen muziek en al de pelgrims lijken uitgelaten omdat Santiago nu echt wel dichtbij komt. Ook de temperatuur voelt hier goed ( of is mijn lichaam intussen aangepast aan de koude temperaturen?). Ik heb voldoende aan mijn slaapzak dus geef mijn extra deken aan een oudere Australische man die me heel dankbaar is. Ik voel me gezegend en voel me enorm gelukkig.

De dagen verstrijken en Santiago komt langzaam dichterbij. Ondanks dat we elke dag wandelen en dat de weergoden ons elke dag de betekenis van ‘kou hebben’ en ‘nat zijn’ laten voelen, is elke dag anders. Het landschap is prachtig: eucalyptusbomen, beekjes, overwoekerde bospaden, romantische dorpjes, mooie uitzichten. Vandaag kon ik een paar keer de zon vangen, liggend op mijn rug…genietend van de rust.

Hoe meer de klim en afdalingspartijen zich vandaag opstapelen, hoe meer ik een stekende pijn krijg aan mijn rechter knie. De rugzak heeft intussen enkele brandblaren op mijn heupen achter gelaten en ook mijn schouders hebben een brandend gevoel. Na een korte pauze is het nog een 3 kilometer klimmen tot Arzua. Mijn knie wil niet meer maar mijn hoofd des te meer dus ik lijk een beetje op een langlaufester op trail stokken. Ik sleep mijn been mee en trap op mijn adem. Net op het moment dat ik denk dat deze drie kilometer aanvoelt als tien kilometer komen we voorbij een brug waarop in graffiti letters ‘Iris’ staat. Toeval bestaat voor mij al lang niet meer dus met vernieuwde adem gaat de eindeloze klim verder. Eindelijk aangekomen in Arzua kunnen we de publieke albuerge niet vinden. Er lijkt geen einde te komen aan de wandeling. Ik denk aan de aanmoedigingen vanuit het thuisfront en de duwtjes in de rug terwijl ik de pijn verbijt.

Rondjes draaiend, zoekend en niet vinden besluiten we een andere albuerge te nemen. Wanneer ik twee slaapplaatsen vraag en deze krijg vouw ik mijn handjes en val neer op mijn knieën. Ik ben uitgeput.