Onze eerste Pelgrimstocht in de zon. Oké, vorige zomer scheen de zon ook maar sinds september liepen we telkens in druppels, regen, hagel of sneeuw. Op sommige momenten was het zoeken naar schuilplaatsen (die er eigenlijk niet zo vaak zijn in bossen)….onze picknick was net zoals wijzelf meermaals doorweekt en we moesten regelmatig onze route wijzigen. Nu ja, er werd voor ons gesupporterd door wielertoeristen in bruine cafés, onze ponchos werden zonder vragen te drogen gehangen en de warme choco’s waren gewoon nog lekkerder…maar toegegeven wandelen zonder regen uitrusting voelt toch ook heel relax. ( Ik heb in april mijn volledige regenoutfit achtergelaten in een Spaanse herberg…ik had er schoon genoeg van).
Dankbaar om de zon op onze rug, kwamen we opnieuw onverwacht bij een mooie kapel uit! Met een bankje om helemaal in het nu te zijn en om te vertragen. Gewoon Zennen.
Maar geloof het of niet…na 10 kilometer werden we toch alweer nat. Niet van de regen, maar door de druppeltjes die nog door de bomen werden vastgehouden. Ik ben er van overtuigd dat dit de laatste waren….de laatste druppels van een jaar vol avontuurlijke, verrijkende en bijzonder krachtige pelgrimstochten.
Dank je wel regen, voor de lesjes die je me leerde! En om alles nog intenser te maken.
Tijd nu voor een nieuwe ronde! Eentje met heel veel zon en met Christien!
SterrenStraal 